Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Landeri

Landeri

, m.

nur ahd., zu germ. *hlanþōn "stehlen", vgl. deVries,AnEtymWB. 235 (s.v. hlanna) u. 237 (s.v. hlenni)
Räuber
  • uuas ther Barabbas landeri, ther uuas thuruh gistriti uuelihaz gitanaz in burgi inti thuruh manslaht gibuntan in karkere
    um 830 Tatian 265