Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): (abrünnig)

(abrünnig)

nd. afrunnich, -o-, -y- 

I flüchtig
  • wirt aber die [der Hüter des schadhaften Tieres] afrunnich unde werdet des mannes perde ... bestedeget in der hanthaften dat
    1369 (Hs.) SspLR. II 40 § 4
  • de rad mochten ... de, up dat sie nicht afrunnich worden, dar wol ... vorwaren latin
    1467 HalberstUB. II 294
II weggekommen, herrenlos
  • don he dat pert upbot, don sprak de sculthete dat an vor eyn vorduvet unde vor eyn vorstolen pert unde vor afronnich gut
    1340 StendalUrt. 91
  • doch nemmen id di heren met unrechte vor versaket und afrynnich gut, alse nu zede is in deme lande
    1350 BerlinStB. 116
unter Ausschluss der Schreibform(en):