Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Ahne

Ahne

, Ahn

lat. avus, avia; idg. anôn, anan Falk-Torp 28; ahd. ano, ana; mhd. (m.) an(e), en(e), (f.) an(e); obd. Nebenformen (m.) ana, änna, ä(h)n(i), äne, e(h)ni, eni(n), een, enne, -o, -u, eino uä., (f.) an(n)a, ahna, an(n)en, anny, äna, än(n)y, eni uä.

I
Großvater, -mutter, -eltern
II Urgroßvater, -mutter, -eltern
III im Plural: Vorfahren
IV Enkel, -in
  • so soll ein yecklicher vatter sine kind erben, ... unnd sine äeny von sinen sünen
    1448 GlarusLB. I 150
  • eliche änny oder kintzkinder
    oJ. GlarusLB. I 151
  • das ein an ir enny nüt sol erben, als ein muotter ire kind och nüt erbt
    oJ. SchweizId. I 248