Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Balmund

Balmund

mhd. palemunt, balgemund; mnl. baelmond, fries. balmond 

I ungetreuer Vormund
  • quando autem huius commissi [praevaricator] vel in homines aut in res, quod vulgo balmunt dicerit, extiterit [unechte Urkunde]
    769 MGDiplKarol. I 544
  • daz ir ir rehte voget sit ... unde daz ir nit palemunt ne werdent
    12. Jh. SchwäbTrauformel/MSD. 320
  • waer enich van den monden, die ... der kinder orbar niet en dede, die heft syn mondschip verloren ende een baelmond te blyven
    BolswardStB. 1455 Kap. 111
  • hweerso een wedue manneth and se da bern to baelmond sette
    1480/81 JurFris. II 126 (50, 41)
  • hwersa en wide monnat and hio tha bern to balemund wolt makia, thet se nom half be ende half bodel ende half kaplond withta bern
    oJ. FivelgoLR. 6, 9
  • Stobbe,PrivR. IV3 S. 529
  • vanHelten,OstfriesLex. 25
II Entfremdung, ungetreute Verwaltung
  • solvant annuatim xii solidos ecclesie et teneant quamdiu vivant sine alienatione, que dicitur balmunt 
    1209 Lacomblet,UB. II 17
unter Ausschluss der Schreibform(en):
unter Ausschluss der Schreibform(en):