Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Kluftung

Kluftung

, f.

zu kluften (I), vgl. MnlWB. III 1600; anderer Meinung: klucht-dinc Lasch-Borchling II 589
Zusammenkunft einer Kluft (III) 
  • soe is lantrecht, weer yment die niet en weer, daer men mit rechte cluchten mochte in der cluchtinghe, de breke twee hovetlosen
    1412 DrentheRbr. 33
  • ende van desen saken sullen de clocmester cluchtinge holden totter elcker samelinghe ende laten hem vuldoen tot elcker tijd, als dat pant vmmeghecomen ys to der collacie
    1. Hälfte 15. Jh. GroningenStB. 7