Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Konreit

Konreit

, m.

aus mlat. conredium 
rechtlich geschuldete Mahlzeit, insbesondere Bewirtung der Amtleute, des Lehnsherrn oder des Verpächters; nur in rheinischen Quellen bis zum 16. Jh. belegt
  • were sachge, dat die burgen ... up eyngen gebruch der vursprochen punte, dat gelt weder zegeven, den conreyd zedoyn, dat was umbe zesinden, gemaint wurden, so mag mallich syn aintzale geven
    1342 KölnAmtl. 67
  • 1376 Eifel/GrW. IV 789
  • 14. Jh. GrW. II 779
  • eyn gegolden hove is man schuldig zo untfangen mit eyme conreyde, dat is, dat man dem heren ind den vorsteren eine herliche maltzyt geven sall ind als vill wyns, als man zo gueder wys oever die mailtzyt drincken mach
    1424 Aachen/GrW. IV 799
  • sal ouch eyn yeclicher broder van unsser geselschaft komen, as de coennick der broder schaft synen conreyt deyt
    1435 Ewald,RheinSchützenges. 179
  • die junfferen van sente C. ... sint schuldich alle jairs zo doyn eyn conreyt ... die heren mogen heyschen wen sy willen zo deme ... conreyde
    1. Hälfte 15. Jh. RhW. II 2 S. 60
  • geloven ich den ... amptluden ... yren dyenst ind conreit zo doin bynnen dem mainde meye in alle der wyse ind formen, as dat yr boich cleirlichen innehelt in yrme schryne ligende
    1489 KölnAmtl. 64
  • 1496 SPantaleonUrb. 475 Anm.
  • 1501 KölnAmtl. 160
  • ist der müller schuldig zu thun dem gericht aus dem hoff ... ein essen oder einen konreidt 
    1567 Eifel/GrW. II 583
unter Ausschluss der Schreibform(en):