Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Krediteur

Krediteur

, m.

aus d. Frz. im 15. Jh. in d. Nl. entlehnt
wie Kreditor 
  • 1495 Stallaert II 109
  • 1525 Strieder,Notariatsarch. 7
  • ordonneren, dat alle cooplieden ende coopvrauwen, de welcke ..., om haeren crediteuren te bedrieghen, hemlieden uut onsen landen gheabsenteert, zauden hebben den tijd van veertigh daghen ..., om haeren creditueren te vuldene
    1531 PlacBFland. I 756
  • DrentheLR. 1608 53
unter Ausschluss der Schreibform(en):
unter Ausschluss der Schreibform(en):