Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Künneling

Künneling

, m.

Abkömmling, Verwandter, Landsmann
zu Künne
  • duo Joseph duo alt wart ... und er firstuont, daz ime nahot der tot, duo hiez er ime giwinnin sini chunelingi 
    1060/80 GenesisW. 84, 8
  • contribules cunelinge 
    11. Jh. AhdGl. III 271
  • morgene ... gesach er ... einen strît / uon zwein hûsgenozzen / ... zů dem einem er sprach: / durch waz tůst dû ungemach / dîneme chunnelinge?
    1120/30 Exod.(Papp) V. 301
  • der hêre ist min konlinc 
    Mitte 12. Jh. Rother V. 3414
  • um 1172 PfaffeKonrad V. 8764
  • populares chunnelinge 
    12. Jh. AhdGl. II 548