Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): (laub(e)lich)

(laub(e)lich)

, adj., adv.

wie glaubhaft, glaublich (I), glaubwürdig 
  • um 1260/70 SächsWChr. 198
  • die waghen ... sal alsoe lovelec sijn, dat ... [d.] thiende niet verledt en blive
    1277 Stallaert II 172
  • vp dat desse dynk louelik synt, zo hebbe ic ... myn ynghezeghel lathen he[n]gen an dessen brif
    1374 MecklUB. XVIII 502
  • offt ... die parthyen sulx consten geproeven met twe loffelicke getuigen
    1527 Stallaert II 172
  • um 1594 Ekenberger,TraktProz. 632f.
unter Ausschluss der Schreibform(en):