Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Magin
Artikel davor:
Magengülte
Magenkraft
Magenpfennig
Mǣg(e)þ
Maggeld
(maggelten)
Maggescheid
Maggescheidsbrief
Maggescheidsleute
Maggescheidung
Magin
, f.
automatisch generierte Links zu anderen historischen Wörterbüchern:
eine durch gemeinsame Abstammung oder Verschwägerung verwandte weibliche Person
- cosina magin8. Jh. AhdGl. III 6, 30Faksimile - digitalisiert von der ULB Düsseldorf
- um 830 Tatian III 8
- um 868 Otfrid(Kelle) I 6, 2
- amita maginAhdGl. IV 180, 57Faksimile - digitalisiert von der ULB Düsseldorf
- der ander mensche, den dû zer ê mîden solt, der heizet geswægerliche sippe. daz ist der mensche, der dînen mâc oder dîne mæginne hât gehabet zer ê oder zer unê. der dîn fleischlîchiu sippe was als nâhen, daz dû in selbe mîden soltum 1275 Berth.v.Regensb. I 312Faksimile - in Google Books
- ez sol auch kain frowe ze hohzeiten mit ir niht mer maide fuͤren und haben denne aine maget, ane ob si bei ir hat ain erber tohter, deu ir oder ir wirtes mêgin ist1320/60 NürnbSatzB. 150
- hette ... eyn man nicht eliche kinder vnd hette geswisterede adir andir moge vnd mogynne mit den her gesundirt vnde geteilet were dy mogin im nicht geweren syn erbe noch syn gut czu vorgebin1356 BreslLR. Kap. 77 (S. 152)Faksimile - digitalisiert vom Max-Planck-Institut für europäische Rechtsgeschichte
Artikel danach:
Magistrat
Maglage
maglich
Magling
(maglos)
Magmord
(Magmörder)
Magschaft
Magschaftsgut