Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Mannitio

Mannitio

, f.

neben manitus, mannita 
zu mannire

I Parteiladung, Vorladung des Beklagten durch den Kläger vor Gericht
  • de mannitione ad mallum
    1. Hälfte 7. Jh. (Hs. 10. Jh.) LRib.(Beyerle-Buchner) S. 57
  • et sic usque ad tres uices per tres manitus [aL. bald nach 798: mannitas] facere debit
    763/64 LSal.(Eckh./MGH.) 146
  • ut ille qui mannitur spatium mannitionis suae per quadraginta noctes habeat
    819 Cap. I 2 S. 292
II "Amtsbezirk" (Liebermann,WB. 142), Gerichtsbarkeit
  • et episcopus admoneat ouerhyrnessam illam a preposito, in cuius hoc mannitione sit
    um 1114 Liebermann,AgsG. 165 [ebd. 178]
unter Ausschluss der Schreibform(en):