Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Martirie

Martirie

, f.

mittelfränk., nd. und nl. belegt, meist in der Form martelie, zu martern; die Form mort- lehnt sich an Mord an

I
wie Marter (I) 
  • Anf. 12. Jh. ZDPhil. 10 (1879) 157
  • harde gram was ... die hertoghe om die mortorie, die daer dede her W.
    12. Jh.? (Hs. 1350) MnlWB. IV 1963
  • 1220/30 Morant(Frings/Linke) V. 3959
  • some riedense dat mense hinge, some datmen se up rade brake, some dat mense met paerden trake ...; alle diere bi waren ... wijsden hem marteliën genoech
    um 1340 MnlWB. IV 1197
  • um 1400? TijdschrTaalLk. 9 (1890) 167
  • 1477 Schueren 47b
  • 1496 Pilgerreisen 271
II wie Marter (II) 
  • [das] bekentnis des gheuraechden, als hy noch in die martelie is, oft hanghet [sal] niet aenghenomen oft opghescreuen worden
    1560 Gobler/NlWB. IX 277