Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): 1mengeln

1mengeln

, v., 1menkeln, v.

vermengen, vermischen

I Sachen, die nicht zueinander gehören (insb. Waren unterschiedlicher Güte), vermischen
  • dat niemen vaghelinghe van scepe ofte wat coorne dat men draeght onder ander cooren ne minghele 
    1337 MnlWB. IV 1387
  • die bier [mit Wasser] menghelde dat waere ... up iij pond par.
    1427 AnnFlandre 24 (1872) 422
  • 1441 BijdrZVlaand. 6 (1863) 179
  • wer ouch der were der fůl korn ... under gůt korn schüttet und es also under einander menckelt ... den sol man an libe und gůt strofen
    1446 StraßbZftO. 306
  • 1480 InvBruges VI 199
  • 1523 Fruin,KlSteden I 142
  • ingheval iemandt terwe met rogghe gheminghelt doet malen
    1577 BrabPlac. II 66
  • dat onse raedtsluyden ... die schriftueren ..., partijen aengaende, onder hen ... wesende, met die schriftueren ... hen selven toebehoorende, niet menghelen en sullen
    1604 NlWB. IX 522
  • confiscatie vande coopmanschappen, inde welcke het voorseyde billioen sal ghepackt, oft ghemenghelt ghevonden werden
    1644 BrabPlac. II 562
II von Personen: geschlechtlich verkehren
  • du en salsty niet myngelen mit enen man also men mit eenen wive pleget te wesene
    1360 (Hs. 1425) MnlWB. IV 1388
unter Ausschluss der Schreibform(en):