Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): miskaveren

miskaveren

, v.

aus afrz. meschever "zu schlechtem Ende kommen"

I (von Gegenständen und Tieren:) verlorengehen, zugrunde gehen
  • so heuet W.v.d.S. ene plate ghesleghen tote jnde medewarde van der hauene. daer vele scepe dicken vp mescaueren 
    1280 CorpMnlTekst. I 527
II (von Personen:) zahlungsunfähig werden
  • ware eenich makelare, die meskaveerde bi faute van zinen gasten van haren payementen ende hi dat kenlic maecte den deken ..., zo es wel te verstane, mochte hi ghedoen tjegens zine sculders, dat hi weder commen mach ter vrijhede, die hi te vooren hadde, in de vors. neeringhe
    1380 BijdrZVlaand. 5 (1860) 158