Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): obmallare

obmallare

, v.

zu mallare

I eine Sache vor Gericht vertreten, Einspruch erheben
Sachhinweis: Annette de Sousa Costa, Stud. zu volkssprachigen Wörtern in karol. Kapitularien (Göttingen 1993) 138
  • et si intellexerit, de lege potest se obmallare, ut hoc non soluat
    567/93 (Hs. Ende 8. Jh.) PLSal.(MGH.) 131
  • si quis seruus hominem ingenuum occiserit, ipso homicida pro medietate parentibus tradatur et illa alia medietate domnus serui, si noluerit seruitutem, aut si intellexerit, de lege si obmallare potit, ut ipsa leode non soluat
    763/64 LSal.(Eckh./MGH.) 96
  • fidelis ... noster ill(e), ad nostram veniens presenciam, sugessit nobis, eo quod propter simplicitatem suam causas suas minime possit prosequire vel homallare [aL.: obmalare, obmallare]
    9. Jh. Markulf(Uddholm) 92
II
(sich) verteidigen
  • manu misa super altare, quicquid iudicatum fuit de hac causa vel (per) suum fisticum abuit aframitum, oc coniuravit vel legibus custodivit, quomodo se contra illum sibi obmalavit 
    8. Jh. Form. 252
III anklagen
  • qui hostem ad murum conantem viderit, & non se opposuerit, puniatur. quidam vidit, ascendit, profligavit, rejecit. obmallatur?
    um 900? J. Mabillon, Vetera analecta, ed. altera (Paris 1723) 29
  • habeatis etiam potestatem ... obmallandi omnes debitores meos et requirendi debita mea
    927 NGlMedLat. O Sp. 95