Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): (Odmut)

(Odmut)

, m., f., (Odmüte), m., f.


I Begnadigung, Gnade (VII) 
  • sodat hi voer hem comen dede / grave Dideric al barevoet, / ende daer zoeken sinen oetmoet, / ende hem bidden oec ghenaden
    nach 1304 Stoke I I V. 370
  • zo soect oetmoet / van allen dinghen, / eer wi u dwinghen / dat ghijt doet
    um 1370 BelgMus. 1 (1837) 291
  • hadde ooc die aenlegghere onrecht, dat hi binnen dien sochte oetmoed an den here ende den verwerere
    1528 Stallaert II 303
II Unterwerfung, Untertänigkeit, Ehrerbietung
  • hie him þær eaþmedo budon ⁊ geþuærnesse
    um 900 AgsChr.(Plummer) 60
  • dat ander is reuerencie vnd othmod, den men eynem heren efte richter sal beden
    1498 ReinekeVos 72
III eine Abgabe
  • de Wantzleue dabunt [v] ad mensem ... ad pensam domine abbatisse que vocatur odmode 
    13. Jh. WolfenbüttelLHArch. Kopialbuch VII B 42