Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): partikulier

partikulier

, adj., auch subst. (Bed. II).


I besonder
  • in andere quartieren gebruykt men particuliere landmaten, te weten: in V. wordt gerekend met gemeten ende lynen; in H. met morgens; omtrent 'sH. met morgens ende lupzaden ...
    1368? CoutBruxelles 414
  • dat alle leensleenen, diemen hout van eenighe particuliere heeren ofte leenmannen, aen deselve immediate leenheeren ende niemant anders sijn ende blijven ende tot haeren dienste staen sullen
    1476 MnlWB. IV 274
  • in andren steden, anderen particuliere heeren toebehoerende
    1511 MiddelburgBr. III 227
II int perticulier einzeln
  • xxxvi personen ... int geheel of int perticulier 
    1452/94 AmsterdamRbr. 259
unter Ausschluss der Schreibform(en):
unter Ausschluss der Schreibform(en):