Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Persemere

Persemere

, m.

mhd., mnd. (?) phrasemære, prasemere glossiert faenerator ,Wucherer' AhdGlWB. 463; zu den einzelnen Wortbildungsmorphemen vgl. MnlWB. VI 291-294
Wucherer
  • een persemir hadde twee schulderen
    um 1250 Leben von Jesus/MnlWB. VI 293
  • dief oft mordenere, / vorecopere ende persemere 
    1345 Doctrinale V. 2244
  • die ghene dair een man in vreden jeghen staet, openbare persemere, ofte die wetteloes gelegen sijn, dat is te verstane die winners oft verlieseres sijn van der saken
    14. Jh. VilvoordeRb. 58