Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): pfandmäßig

pfandmäßig

, adj.


I wie pfandbar (I 4) 
  • swer dehainen leitgeben icht auz trait vber seinen willen, ob er in dem gericht ist vnd er wol phantmæzzig ist, der richter schol dem leitgeben von sein selbs gvet gelten fvͦr den, der im da auz hat getragen
    1307 BurghausenStR. 183
  • ain phantmessiger edler man
    um 1400 NÖsterr./ÖW. VIII 867
  • wo die überwünden parthey zuvollziehung der urteyl ir die zeyt zu erlengern begehren ... würd, so sol der richter jr sölchen verzüg ... nit zuelassen, sy thue dann davor genugsam sicherhait oder wo sy sonst pfandtmässig ist
    1520 BairGO./Oberndorff,Moratorium 62
  • ainer der nit fräflich gericht veracht hat und umb die sach, darumb in ain richter oder ain ander anspricht, gesëssen und pfantmässig ist
    1565 RaurisLR. 207
  • insonderheit aber die verrechnete diener nach gelegenheit ihrer anbefohlener ämbter genugsam pfandtmäßig seyen
    1576 Kurpfalz/Sehling,EvKO. XIV 502
  • der pfandmessig aber, vnd so liegende guͤtter hat, darff anders nicht buͤrgen geben
    1583 SiebbLR. I 2 § 4
II
wie pfandbar (II 1) 
  • pfandmaͤßig. was verpfaͤndet werden kan
    1762 Wiesand 815
III zur Stellung eines Pfandes (I) verpflichtet oder verpflichtend
  • daz wir nieman deheinen gewalt geben svln weder vber ir leib noch vber gůt, noch daz si gabpfant noch pfantmezzig sein svͤllen fvͤr dehein unser gelt, daz wir gelten sulen
    1312 MWittelsb. II 205
  • es ist bedacht, das alle eussere gezung, so leger inn reich deuczscher nation haben auch hieinn begriffen vnd pfandtmessig sein sollen
    1323 Weimar/Diefenb.-Wülcker 797
  • wann ewer weishait doch wol verstet, wer dem andern in langen [lies: laugen] stett, das der selb nicht pfantmeßig ist
    1412 NeuburgKollBl. 56, 2 (1892) 21
  • waͤr doch ain rate darumb seiner k. m. wol pfantmessig 
    1477 UrkJudRegensb. 136
  • wir globen ... an gesworns aydstat vnnd pfanndmessiger verpindung, aller genants gotzhaws hab vnnd güeter ligender vnnd farennder
    1521 MBoica XIX 225
IV zur Pfändung berechtigt, sich bei jm. pfandmäßig machen jn. pfänden
  • mag sich daß gottshaus bei demselben [herrschaftmann] woll pfantmessig machen
    nach 1620 OÖsterr./ÖW. XIII 398
  • nachdeme ... an dem stadtgericht denen medicis ... ihre vorgangsstelle auch vor den pfandmaͤsigen glaubigern gegeben worden
    1634 Lahner,Samml. 513
  • dahero dann noch vil weniger ein jus prælationis vor anderen pfandmaͤssigen glaubigern der anlait halber zustaͤndig seyn kan
    1721 Bluemblacher 194
V der Pfändung (VII) ausgesetzt
  • was aber bey der nacht pfandtmessig erfunden wuͤrdet, sol die straff an leib oder gůt bey vns vnd der herrschafft steen
    1531 BrandenbAnsbWaldO. 8v
  • wer darwider thäte, ist dem bergmaister pfantmässig 
    um 1580 NÖsterr./ÖW. XI 202
  • wo der pergmaister viech in dem perg begreift ... es sei wenig oder vill, das ist pfantmässig 
    1615 NÖsterr./ÖW. VIII 408
  • wer vor st. Georgi tag auf die wait treibet, der hat verwandlet von ieden haubt 12 ₰ und ist pfantmeßig 
    18. Jh. NÖsterr./ÖW. VIII 465
unter Ausschluss der Schreibform(en):