Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): (Pfennigbrüche)

(Pfennigbrüche)

, m., f.

wie Pfennigbuße; metonymisch: ein Vergehen, das mit einer Pfennigbuße geahndet wird
  • men wes dar brokes ane were, dat were penninghbroke 
    1380 HanseRez. II 264
  • dat se des gebruken mogen sodane ses jar over, alse se mit uns gedegedinget hebben, uthbescheden wes de sulve breff van penningbroͤken effte ungerichten ore lif andrepende inneholt
    1441 HildeshUB. IV 390
  • ende soude dan selve die peyne, die de mesdadige hadde verbeurt, moeten betalen, dair penninckbrueken op stonden
    1454 BredaRbr. 71
  • soe en sal gheen man an zijn wijff pennynckbruecken verbueren, tensij bij hooftwonden off andere mercklijke quetsinghen
    1476 WoudrichemRbr. II 387
  • vorspreke ein borger einen raedtman, dar he sidt in dem raedtstole, werdt de borger dar over behardet und kumpt in de slote, so kan he dat nicht wedden mit penningen, sunder settet he borgen, so is dat penning broke 
    15. Jh. Hach,LübR. 568
  • de vulmechtige seggen lathen dath eth keyne pynliche sacke sunder alleyne schlichte penninynckbroke were
    1548 LübRatsurt. III 581
  • wente syn dat pynlike sake, ghande an ere effte leuent, so dat ydt neen penningbroke ysz
    vor 1571 Langenbecksche Glosse/HambStR. 211
unter Ausschluss der Schreibform(en):