Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): rantrede

rantrede

, adj., adv.

ein nd. Wort
unbeschnitten, bar?
Sachhinweis: W. Voss, Rantrede in: NdJb. 39 (1913) 118ff.
  • vnde den personen des suluen huses vnde eren nauolgeren vor veerhundert mark lubescher pennynge, de se my rantrede beret, getellet vnde noghaftigen betalet hebben
    1397 MecklUB. 23 S. 175
  • vor twe duesent mark lubescher penninge vnnde vor vyffvndetwintich marck der suluen munte, de se my rantrede beret, ghetellet vnnde betalet hebben
    1400 MecklUB. 24 S. 58
  • an eyner summen vnortogen wol to dancke sunder rechtgank vnde to vuller gnüge vthorichtende vnde mit rantreden penninghen [to] betalende
    1461 CDBrandenb. I 19 S. 391