Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): (reitig)

(reitig)

, adj.

automatisch generierte Links zu anderen historischen Wörterbüchern:
nach Lasch-Borchling II 1974

I beweglich, frei verfügbar
vgl. reit (II)
zu reit
  • do scheftede B. sin redige gut mit siner dochter aldüs, wente he sette alle sin redige gut an twe deel [aL.: do schefftede B. sin vrijge gutt, mit siner dochter alduß, wente he sette alle sin vrijge gudt an 2 deel 15. Jh. Panten,RQNordfriesl. 102]
    1439 Richth. 571
II dienstbar
  • dat he ... to deme kopmane ... vp des kopmans kost vnd teringe kamen vnd eme redich sin vnd denen schal na sinem vormogen
    1476 Lappenberg,Stahlh. II 153
III Beistand leistend
  • wer overs nemant van den steden, de onen worinne redich, bystendich edder behulpelich were
    1535 HanseRez.4 II 70