Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): straucheln
Artikel davor:
Straubgeld
Sträubich
Straubpfennig
1Strauch
2Strauch
(Strauchbube)
Strauchdieb
Strauchdiebe
Strauchdieberei
Strauche
straucheln
, v.
automatisch generierte Links zu anderen historischen Wörterbüchern:
bdv.:
4strauchen
I
unsicher gehen, stolpern
bdv.:
strumpeln (I)
- die daer recht op hare bene in gaen, die comen daer dicke weder uut al vallende ende al strukelende15. Jh. MnlWB. VII 2333
II
wie stammeln
bdv.:
straudeln
- ab eyn man sweren sal vor gerichte unde wirt fellig an deme eyde ader strawchilt mit worten an dem noch sprechenum 1400 MagdebFr. 139Faksimile (ca. 116 KB)
- wenn einer nur in einem wort [beim Eidsprechen] strauchelte, oder es anders außredte, denn es jm fuͤrgesprochen war, so dorfft er seine gantze sache ... daruͤber verschertzen vnd verlieren1575 TheatrDiab. 494r