Deutsches Rechtswörterbuch (DRW): Taubenhaus

Taubenhaus

, n.

auch Taub- 
(frei stehender) Taubenschlag 
  • [Verkauf von Gütern] cum domo columbarum, in vulgari daz duphus 
    1387 RappoltsteinUB. II 242
  • sollent bede [zoller und kneht] das duphusz haben, das in das in ir küchen diene; doch suͤllent sie die duben ziehen in irme kosten
    um 1400 Eheberg,StraßbVG. 372
  • dez ist gewiset: die wile daz hus von unden ane undirslahin ist und geteilt, so musse man auch daz dupphus teilen, iz were dan, daz er gewisen konde, daz iz in der teilunge anders beredt were, und mag ime der besess keinen staden brengen
    1402 Erler,Ingelh. I 215
  • verboden wort voirtan geen duyven te vangen vanden duyfhuyse in Z.
    1470 Fruin,Dordrecht I 328
  • voorpoorte, duufhuus ende besten boom, dat volcht al 't grosse ende proprieteyt vanden leene
    1547 TieltCost. 260
  • welcher eines anderen tauben in seinem taubhauß odder sonst auffaht ... der thut ein diebstal
    1553 Gobler,StatB. 129r
  • ein abt [magh] die jenige, so taubenhauser oder schladeren underhalten, mit brucht beladen
    um 1650 MGladbachUB. II 386
  • [canonicus B. seye] bey nacht in einem taubenhauß betretten, daraus er dem einwohner des hauses etliche tauben gefangen
    1752 Wibel,HohenlKirch. I 2 S. 269
  • sachen, welche der eigenthümer eines grundstücks zur bewirthschaftung oder benuzung desselben dahin gebracht hat, sind ihrer bestimmung nach unbeweglich: ... tauben in taubenhäusern 
    BadLR. 1809 Satz 524
unter Ausschluss der Schreibform(en):